آیا روشنفکری دینی آبغوره فلزی است؟
به مناسبت دهمین سال تأسیس دین آنلاین، نشستی تحت عنوان تأملی در نواندیشی و روشنفکری دینی در ایران معاصر انجام شد. در راستای سخنان سروش و ملکیان در این نشست، چیزهایی به ذهنم رسید. به نظر من روشنفکری دینی مثل آبغوره فلزی نیست زیرا قرار نیست روشنفکری و دین با هم ترکیب شوند. قرار است هدف، روشنفکری باشد و وسیله، دین! در واقع هدف همان روشنفکری هست ولی برای اینکه جمعیت زیادی را همراه خودش کند از دین بهره می برد. در واقع روشنفکری مثل شهری هست که باید به آن رسید و دین یکی از جاده‌های منتهی به این شهر است. حالا شما وقتی به این شهر رسیدید می‌توانید دیگر هیچگاه پای خود را در آن جاده نگذارید و از آن پس ساکن روان باشید. همانطور که اشاره شد می‌توان از راه های دیگری هم وارد آن شهر شد ولی با توجه به اینکه جامعه مذهبی است، روشنفکری دینی روی این راه بیشتر سرمایه‌گذاری کرده است تا از طریق اصلاح باورها، راه را برای رسیدن به هدف، برای اکثریت هموار سازد. به این معنا، یک آتئیست هم می تواند روشنفکر دینی باشد. نکته مهم این هست که روشنفکران دینی باید مراقب باشند که مردم به واسطه برخی اظهار نظرهای آنها به جاده خاکی نزنند. البته اگر آن جاده خاکی به آن شهر منتهی شود و میانبر باشد، مبارک است. خود من از آن جمله هستم که سر برخی مواضع وسط بازانه و یا تفرقه افکنانه روشنفکری دینی بعد از خیزش مهسا، مسیر میانبر را پیدا کردم.
الان اگه اینجا بود یک ژست هرمنوتیکی می گرفت 
و می گفت با توجه به زمینه، این متن، از روی کینه شخصی نوشته شده. چیزی که درباره دکتر سروش هم مطرح کرده. همیشه یک خاطره از دیدار او با فردید بیان می کنه و بعد سریع اینو ربط میده به حقد و کینه شخصی سروش نسبت به فردید. بماند که حتی در اون خاطره اگه دقت کنید اصلاً طرف مظلوم سروش هست و طرف منفور فردید... و فردید با رفتارش خودشو کوچیک کرده نه طرف مقابلشو (که حالا به خاطرش بخواد کینه به دل بگیره)
برای کسی که پدیدارشناسی تدریس می کنه این چیزا عجیب نیست؟ آقا این آدم چهار تا حکمت یونانی یاد گرفته فکر می کنه خداست.(غزالی کجایی؟ 
) روی آدم ها برچسب می زنه اما خودشو دازاینکاو می دونه. معلوم نیست کی بهش اجازه داده از این واژه برای توصیف خودش استفاده کنه؟ کسی که ذهن قضاوت گر داره و تازه همون قضاوتاش هم پر از ایراده چطور به خودش چنین جسارتی میده؟ یعنی خود هایدگر روی خودش چنین اسمی نذاشت ولی اکبر مثل اون کلاغیه که می خواست طاوس باشه. 
آقای دکتر، دازاینکاو درمان می‌کنه، بلاک نمی‌کنه. وقتی هنوز بلاکم نکرده بود از کامنت ها متوجه شدم یک زن که قصد خودکشی داشت به اکبر رجوع کرده بود و وقتی به نتیجه ای نرسیده بودند اکبر به اون زن گفته بود برو خودکشی کن! 
آخه من نمی فهمم دوستان! یادمه در همون اینستاگرام وقتی انتقادی مطرح کردم همین حلقه دوستانش به من اتهاماتی زدند که برای خودم هم جالب بود... مثلاً واقعا من نمی دونستم سرقت علمی میکنم یا با سارقان ادبی همپیاله ام. من فقط احساس میکنم جایی که کسی مظلوم واقع میشه باید ازش دفاع کنم. این بنده خدا هم دلش به همین جماعت دور و برش خوشه. عکسشونو گذاشته توی پیجش 4 تا هندوانه هم داده زیر بغلشون که دل اونا هم خوش باشه. از بین اون همه کلمات قلنبه و سلمبه چیزی در نمی آد چون اگه قرار بود در بیاد الان باید دکتر اکبر جباری بین خیل عظیمی از جوانان کشور طرفدار داشت. آقا ما فردید رو هم نمی شناسیم چه برسه به اکبر جباری. ما حتی نمی دونیم موضع اکبر جباری نسبت به اعتراضات ایران و این ظلمی که به مردم روا میشه چیه؟ 
باز لااقل سروش، موضعش واضحه و حداقل 4 تا درسگفتار مولاناشناسی داره که روح آدم رو تازه می کنه. اکبر به کنار. چه کسی در ایران فردید را می شناسد؟ و چرا نمی شناسد؟ مگر از شریعتی کمتر بود؟
اصلا از کجا معلوم خودت پارانویا نداشته باشی؟ یادت رفته توی زندان، عطر دوستت رو استشمام کرده بودی؟ (بازم نه رد می کنی نه تأیید؟) گفتم زندان خوب شد دو روز زندان رفت زندان وگرنه خیلی بد بود یکی به مصطفی تاجزاده و احمد زیدآبادی حمله کنه ولی خودش دو روز طعم زندان رو نچشیده باشه. البته من ارادتی هم به اصلاح طلبان ندارم ولی حداقل یه هزینه هایی دادند که نمیشه نادیده گرفت. 
یک جور سادگی و صفا تو وجودش هست که در یک ایگوی ضخیم از سواد محاصره شده. اون بچه رو آزاد کن جبار... 
هوا بس ناجوانمردانه سرد است... آی...