خدا نوکر تاس اندازها نیست
یه چیزی که توی گروه‌های لاتاری خیلی رایجه اینه که یه عده از طریق ایشالله، ماشالله، انرژی کیهانی، مرغ آمین و... توکل و توسل به یک سری خرافات تلاش دارن توی لاتاری برنده بشن. این عده که هم خودشون رو گول می‌زنن هم بقیه رو آیا می‌دونند که هر ۵ ثانیه در دنیا یک کودک از گرسنگی می‌میره و نصف این کودکان، زیر ۵ سال هستند. اگه خدایی وجود داشت جای اینکه کمک کنه من و تو بریم آمریکا می رفت روزی این بچه ها رو می رسوند! حالا این وسط یه عده هستند که به عرفان‌های نوظهور و قانون جذب و این چیزا متوسل میشن. قانون جذبی ها مدام با قرار دادن خودشون در رویای آمریکا سعی دارند اونو جذب کنند. این عده هم نمی‌دونند که قریب به اتفاق کسانی که لاتاری برنده میشن معمولاً خودشون نمی‌دونن قبول شدن و با اختلاف زمانی متوجه میشن برنده شدن و این به این معناست که اصلاً اونا به لاتاری فکر هم نمی‌کردند چه برسه به اینکه بخوان باهاش رویاپردازی و جذب پردازی و مدیتیشن کنند. من خودم هم خیلی بهش فکر می‌کنم ولی امیدی بهش نبستم و اگه می بینید اینجا خیلی درباره اش می نویسم دلیلش اینه که نوشتن برام حکم تخلیه روانی رو داره و یک جنبه خودشناسانه هم داره برام. دوست عزیز جای اینکه نیروهای ماورا الطبیعه رو بخوای قاطی این ماجرا کنی به زندگیت بچسب و چیزی رو که مربوط به شانسه به الهیات مربوط نکن.
هوا بس ناجوانمردانه سرد است... آی...