یک یهودی وقتی صدای فریاد همکیشان خودشو از اتاق های گاز نازی می شنوه میگه خدا اگه می شنید کاری می کرد. حالا وقتی چشم آدم به این دختربچه سوری میفته که هنوز نمی دونه پدر و مادرش کشته شدند و به دوربین لبخند می زنه، بازم همون پرسش تکرار میشه. راستی خدا کجاست؟ عطاملک جوینی در مواجهه با این سوال طی هجوم مغولان گفت "باد بی نیازی خداوند است که می وزد". دکتر عبدالکریم سروش میگه: خدا در همین نگاه ما هست به این عکس. در همین اشک های ماست برای این بچه.(همیشه فکر می کنیم خدا در جزئیاته اما گویا خدا در جزعیات هم هست. جزع یعنی زاری(از کتاب "فیل در تاریکی" قلی خیاط)) شاید با دیدن این عکس بگید کاش حداقل یکی از والدینش زنده می موند ولی مگه خدا همراه این بچه نیست و خداوند از پدر و مادر بر آدم مهربان تر نیست؟ مگه خدا رو در چشمان این بچه نمی بینید؟

فهم این نکته بینش زیادی می خواد و از عهده هر کسی خارج هست.