من یه مدت دنبال این کلیدواژه توی اینترنت بودم: چطور می توانم توبه واقعی انجام دهم؟ یادم هست خیلی عذاب وجدان داشتم. هیچ مطلبی پیدا نمی شد که اونطور که باید و شاید تسکینم بده. برای اینکه توبه حقیقی انجام بدید ابتدا باید دست از ملامت خودتون بردارید. فقط سکوت کنید و در این سکوت، هرگز به گناه تون فکر نکنید. فکر کردن باعث میشه سکوت بشکنه و روان به هم بریزه. بعد از اینکه تونستید خودتون رو جمع و جور کنید باید وارد مرحله پذیرش بشید. در این مرحله فکر کارهایی مثل خودکشی، خودزنی، مصرف بی رویه مواد و مشروبات الکلی رو از سرتون بیرون می کنید و سعی می کنید هر کاری که بتونه ذره ای کار بد شما رو جبران کنه رو انجام بدید. مثلا کمک های خیریه می تونه مؤثر باشه. حالا فرض کنیم گناه شما خیلی بزرگه؛ کاری که شما رو مستحق مرگ کرده. حتی در این صورت هم باید مراحل فوق رو انجام بدید وگرنه ممکنه دامنه این آسیب رسوندن زیادتر بشه. مجازات شدن می تونه شما رو به مسیر برگردونه ولی حتی اگه با مجازات هم آروم نشدید باید کل زندگی خودتون رو وقف جبران کنید و در این راه از مال و جان خودتون بگذرید. کسانی بوده اند که آدم کشتند ولی بازگشتند. با درد ولی بازگشتند و شرافت را سرلوحه زندگی خودشون کردند. در سریال بریکینگ بد در یکی از قسمت ها ما با یک روان درمانگر مواجه میشیم که دختر خودشو کشته ولی بعد تونسته از نو شروع کنه و افراد زیادی رو به سمت درست هدایت کنه. این فقط مال فیلمها و داستانها نیست. همه ما یک ژان والژان درونمون داریم. کافیه بیدارش کنیم. تو هرچقدر گناهکار باشی می‌تونی تغییر کنی.

باید در نظر داشته باشیم که بخشیده شدن لایه های مختلفی داره که ما اینجا در یک یادداشت کوتاه فقط می تونیم به یک لایه از اون بپردازیم. یکی از چیزهایی که باید بپذیرید و باهاش زندگی کنید اینه که رنج همیشه با شماست و شما باید باهاش مواجهه صورت به صورت داشته باشید. رنج به شما سیلی می زنه ولی شما فقط باید به چشمانش خیره بشید. نباید تسلیم بشید. عذاب وجدان هم نوعی رنج کشیدنه ولی می تونه یک انسان دیگه از تو بسازه. همینکه الان اینجایید یعنی خودتون از صمیم قلب اینو می خواین.