قضات محکمه حلب شیخ جنید صفوی را به شعشعانی بودن و به دنبال آن ترک نماز جماعت متهم می کنند.[1] چنین اتهاماتى‌ بسیار‌ قابل توجه است، چرا كه‌ اگر‌ بتوان‌ صحت این اتهامات‌ را‌ پذیرفت، باید جنید را‌ همتاى‌ محمد بن فلاح مشعشعى(م 870 ق) به شمار آورد. در آن زمان بیش از بیست‌ سال‌ از ظهور اندیشه‌هاى ابن فلاح مى‌گذشت‌ و در‌ زمان محاكمۀ‌ جنید‌، وى‌ بر قلمرو نسبتا وسیعى‌ حكم مى‌راند. حتى اگر پیوند مستقیمى بین جنید و مشعشعیان هم وجود نداشت، دست كم چنان‌ شباهت‌هایى‌ میان آن‌ها وجود داشته كه قاضیان‌ حلب‌ او‌ را‌ به‌ مشعشعیان منسوب كرده‌اند‌.[2]

 

[1] ‏محمدعلی رنجبر، مشعشعیان، ماهیت فکری-اجتماعی و فرآیند تحولات تاریخی (تهران: آگه، ۱۳۸۲)، 96.

[2] ‏عادل رستمی، «سیادت و تشیع صفویان در دوره پیش از سلطنت»، تاریخ در آینه پژوهش سال چهارم، ش. 2 (۱۳۸۶): 148-146.