اوایل یک بار وقتی وارد تالار محققان شدم فراموش کردم گوشی را روی حالت بی صدا قرار دهم. از قضا برای رفع حاجتی، بیرون رفته و گوشی را روی میز جا گذاشتم. از پیشامد روزگار، گوشی زنگ زد. آهنگ گوشی چه بود؟ یکی از ترانه های ابی: احتمالاً آهنگ عسل. وقتی برگشتم دیدم گوشی روی میز نیست. مسئول تالار حضور نداشت. آقایی که برای پر کردن سماور می آمد آنجا نشسته بود. گفتم گوشی مرا ندیدی؟ گفت نه. گفتم فکر کنم آن را دزدیدند. پس از مدتی گوشی را از کشوی میز در آورد و به من داد. نفهمیدم این کارش از روی سرزنش بود یا فقط می خواست شوخی کند. حالم مثل ابی در فیلم کندو بود.