حرف و حدیث های مهاجرت
بیایم برای یه لحظه شعاری فکر نکنیم
یه شخصی می گفت همه اینایی که لاتاری ثبت نام می کنند فقط براشون پیشرفت مالی اهمیت داره و اگه وضع خوبی توی ایران داشتند نمی رفتند چون ایران هیچ مشکلی نداره. این دوستان حس خودشون رو تعمیم میدن به کل جامعه. مسئله فقط پول نیست. مسئله حقوق انسانه؛ امنیت روانه؛ حرمت و شخصیت آدماست و هر پدیده دیگه ای که هر روز داره در ایران لگدمال میشه. توی همین یک سال گذشته خیلی از جوون ها کشته شدند؛ آیا اعتراضات فقط و فقط جنبه اقتصادی داشت یا اون جوون ها دنبال سطح بالاتری از زندگی (فرهنگی-اجتماعی) بودند؟ آیا این همه آدم که فریاد زدند "آزادی" نمی دونستند چی دارند مطالبه می کنند؟
کشوری مثل آمریکا به شما این عزت نفسو میده که شکوفا بشید و حالا بعد از این شکوفایی درونی، می تونید پیشرفت شغلی رو هم تجربه کنید. اونجا دیگه کسی نیست بخواد تو رو زمین بزنه و یا پس از پیشرفتت از اون بالا پرتت کنه پایین. برعکس هرچی تلاش کنی راهو بیشتر برات باز می کنند.
حالا این وسط اگه کسی می تونه با وضعیت موجود در ایران بسازه و اونو ترمیم کنه روا نیست مهاجرت کنه و بهتره بمونه و کشور خودشو آباد کنه ولی کسی که نمی تونه باید چی کار کنه؟ کسی که داره می بینه تمام استعداداش داره در نطفه خفه میشه، هرز میره، سرکوب میشه، کسی که درون خودش احساس شخصیت می کنه ولی وقتی میاد بیرون یه آدم بی شخصیته چی؟ اونی که روز به روز افسرده تر میشه و جوونیش جلوی چشمش پرپر میشه، اونی که روز به روز به پوچی نزدیک تر میشه، اینا باید بمیرند؟ پس نه دیگران رو قضاوت کنیم، نه برای دیگران نسخه بپیچیم و نه وطن پرستی کسی رو زیر سوال ببریم.
هوا بس ناجوانمردانه سرد است... آی...