تکفیر خود به سه بخش تقسیم می شود:

1- تکفیر سمبلیک: منجر به کسب منافع سیاسی می شود.

2- تکفیر درونی: منجر به زایش نفرت در جامعه می شود.

3- تکفیر بیرونی: منجر به خشونت در جامعه می شود.

تبعات این تکفیر ها زایش رادیکالیسم هست. تکفیری از قرن ها پیش سر بسیاری از نوادر دوران را روی دار برده بودند. یکی از آنها عمادالدین نسیمی بود که طبق سنت رایج نخبه کشی، همچون شهاب الدین سهروردی در حلب کشته شد تا ثابت کند علمای قرن نهم، همان علمای قرن ششم هستند. کسانی که تحولی در افکار آنها به وجود نیامده بود چگونه می‏توانستند جامعه ای را متحول نمایند و ساختمان جدیدی در اندیشیدن بنا کنند؟ تفکری از جنس حروفیه نیز که رفتارهای این علما را به چالش می کشید بنا بر اصل جامعه شناسی نخبه کشی ناگزیر باید مشمول تکفیر قرار می گرفت. به قول هگل مردان بزرگ قابله آنچه روح زمان بدان آبستن است هستند اما عدم موفقیت آنان نشان از آن دارد که این قابله ها یا در تشخیص زمان تولد نوزاد دچار اشتباه شده اند و یا به صورت اتفاقی ظهور کرده اند.