الگوی نادرست مصرف و هدر رفت آب در مرحله انتقال از مبادین عرضه تا مصر ف كننده نهایی و همچنین تفكیك نشدن آب شرب و بهداشتی از جمله مواردی است که به مدیریت غلط آب باز می گردد.[1] طبق آخرین آمار در جهان، حدود 1.3 میلیارد نفر از ناکافی بودن و غیربهداشتی بودن آب آشامیدنی و 2 میلیارد نفر نیز از ناکافی بودن تسهیلات بهداشتی رنج می‌برند.(کارپیشه، 1395، 30)

در ایران با گسترده شدن خشکسالی‌ها و عدم مدیریت آب، مرگ تدریجی زمین به برنامه کشور تبدیل شده است.(رضایی و حسینی، 1401، 1) این در حالی اتفاق می افتد که امروز پس از گذشت هزاران سال، تجاربی در دنیا وجود دارد که در آنها تخصیص آب بر مبنای وارد نمودن ملاحظات اکولوژیکی صورت گرفته است. در این دیگاه های نوین مدیریتی، طبیعت به عنوان یک مصرف کننده قانونی آب شناخته می شود و دارای حقابه نانوشته است. بدیهی است این شیوه مدیریتی می تواند گامی اساسی در نیل به توسعه پایدار در این گونه جوامع تلقی گردد.[2]

ما از آن غافلیم.

[1] ‏محمدجانی و یزدانیان، «تحلیل وضعیت بحران آب در كشور و الزامات مدیریت آن»، 135.

[2] ‏سیدحسن مهدوی فر، آب از منظر فرهنگ و اجتماع، همان، ص 72.