پس از انقلاب سال 1357، سازمان‌ها و نهادهای دولتی مانند وزارت نیرو، ادارات کشاورزی و مراکز خدمات روستایی و مهندسی زراعی و جهاد سازندگی به ساخت سد و بند انحرافی، دهانه و سردهنه برای نهرهای سنّتی و یا بازسازی و پوشش آنها کردند(کمالی، 1364، 2-1). در این سال‌ها آستان قدس رضوی نیز اقدام به بازسازی سردهنه‌های خراسان کرد که البته به دلیل علمی نبودن، ناکام ماند(پاپلی‌یزدی، 1400، 70).

در اوایل انقلاب روستاییان توسط هیأت 7 نفره صاحب زمین شدند و چند سالی به همین روش زراعت صورت می‌گرفت ولی بعدها خود کشاورزان با میل و رغبت اراضی مزروعی را بین خود تقسیم کردند.(قنبری، 1381، 183) هیأت های 7 نفره خرده مالکی را رونق دادند که خسارت هایی به منابع آبی وارد کرد.

در برنامه سوم توسعه قید شد که به منظور جلب منابع مالی بیشتر جهت سرمایه گذاری و تسریع در اجرای طرح‌های تأمین آب و خاک کشاورزی، شبکه‌های اصلی و فرعی آبیاری و زهکشی طرح‌های کوچک آبی و احیاء قنوات و چشمه سارها و... اعتبارات لازم را در بودجه‌های سالانه منظور و از طریق وزارتخانه ذیربط در اختیار بانک کشاورزی قرار دهند.(کوچ‏پیده و کیخسروی، 1386، 88)