آب انبار سنگی آب انباری است که بدنه آن از سنگ تراشیده و در دل تخته سنگ یا صخره ایجاد می شود. طول آن معمولاً 3 متر و ارتفاع آن 2 متر است و رواناب ناشی از بارندگی به کمک نیروی ثقل به آب انبار سنگی سرایز می شده است. این آب انبارها معمولاً به صورت چندتایی در نزدیکی یکدیگر احداث می شدند و آب آب انبارهایی که در محل بالاتر قرار داشتند به وسیله جوی های کوچک که در سنگ کنده شده بود جریان پیدا می کردند. در کنار هر آب انبار نیز یک آبخوری کوچک برای آبشخور دام در سنگ حفر می کرده اند.[1] اگر «هفت حوض» مشهد طبیعی نبود می شد از جمله این آب انبارها به حسابش آورد.

[1] ‏فاطمه نقی زاده اصل، سازه ها و شیوه های سنتی استحصال آب در ایران، تهران، علم کشاورزی، ۱۳۹۴، ص 49.