در دوره باستان برای تقویت زمین و بالا بردن سطح باروری آن به کود توجه می شد و از فضولات حیواناتی چون پرندگان، گاو، گوسفند بهره می بردند. از کودهای بسیار مفید، کود کبوتر بود که از اعصار باستانی مورد استفاده قرار می گرفت و به این منظور در هر دهکداه یک کبوترخانه یا آشیانه بزرگ دور از درختان تنومند ساخته می شد که گاهی در آنها هزاران پرنده می زیست.[1]

[1] ‏طوبی فاضلی پور، تاریخ کشاورزی در دوران ساسانیان، همان، ص 97-96.