اگه خاطرتون باشه بعد از برد ایران مقابل ولز، سرکوبگرها دلقک وار تو خیابون شروع به رقصیدن کردند. صبح روز بعد توی ایستگاه اتوبوس بودم که یه پسر نوجوون اومد گفت می تونم با گوشیت زنگ بزنم؟ هوا به شدت سرد بود و این پسر هیچی تنش نبود! به پدرش زنگ زد گفت دیشب پلیس منو گرفته بود و توی بازداشتگاه خوابیدم. تماسش که تموم شد ازش پرسیدم رفته بودی برای اعتراض؟ گفت نه رفته بودم برقصم ولی بسیجی ها منو گرفتند. گویا رقص این نوجوون زیاد به مذاق سرکوبگرها خوش نیومده بود و گرفته بودنش. این پسر نمی دونست چیزی که در این مملکت مجازه رقص نیست بلکه خوش رقصیه. نمی دونست مرزبندی و پادگانیسم به جایی رسیده که شما باید مطابق دستور برقصید. باید مثل یگان ویژه بعد از برد تیم ملی برقصید؛ رقصی که آدمو یاد رقص مردگان مایکل جکسون مینداخت.(البته به لحاظ تیپ ظاهری رقصنده ها نه کیفیت رقص. رهبر این گروه یکی از زامبی های یگان ویژه با باتوم و لباس ضد شورشه که پشت سرش یه عده لباس شخصی که توی عمرشون از بشکن زدن فراتر نرفتند او رو همراهی می کنند. تازه اون بشکن زدن هم برای اشاره به یک نفر برای دستگیر کردن یک نفر دیگه بوده.) حالا در چنین شرایطی تصور کنید شما خیلی بهتر از رهبر گروه می رقصید؛ بنابراین توجه ها رو به خودتون جلب می کنید و تمرکز از روی نظام خون خوار برداشته میشه. حالا اگه تلاش کنید تا بگید برادر، رقص شما درست نیست، این حرف شما به منزله ضدیت علیه نظام تلقی میشه.

می دونیم اون شب کسانی به خیابون رفتند که با نظام همسو بودند ولی این پسر فقط رفته بود برای شادی کردن؛ غافل از اینکه شادی کردن هم در این مملکت فرمول داره و باید طبق استاندارد صورت بگیره. حالا فکر می کنید پسری که برای رقصیدن، اونم رقصیدنی قانونی رفته تو خیابون ولی با کتک بردنش بازداشتگاه و طبق گفته خودش بهش دارو خوروندن تا بیهوش بشه، از این به بعد می خواد چی کار کنه؟ این پسر که تا دیروز فقط دنبال شادی بود وقتی رفت بازداشتگاه و طعمش رو چشید از این به بعد با چه فرمونی می خواد زندگیش رو ادامه بده؟ دقت کنید که درباره سنینی صحبت می کنیم که در اون یک اتفاق به ظاهر کوچیک می تونه مسیر زندگی شخص رو سمت و سو بده.

در کل این پسر همون بلایی سرش اومد که اون یکی بخاطر شادی باخت تیم ملی سرش اومد. (البته نگیم تیم ملی درست تره) بنابراین ما با جانورانی طرف هستیم که از اساس با شادی مشکل دارند. اگر هم گاهی شادی می کنند طبق دستور و کاملاً مصنوعی و ماشینی هست؛ همونطور که در جریان رقص سرکوبگران بعد از برد مقابل ولز به چشم دیدیم. به امید بازگشت شادی به این کشور تاریخی و سقوط اهریمن.