آیت الله نقویان به حساب خودش داشت بازنویسی دیوان حافظ توسط احمد شاملو رو نقد می کرد، گفت شاملو اومده مصرع زیر رو
صلاح کار کجا و من خراب کجا...
رو تبدیل کرده به این
صلاحکار کجا و من خراب کجا...
صلاحِ کار تبدیل شده به صلاحکار. صلاحکار کسیه که توی کاراش مصلحت رو در نظر می گیره
نقویان این کار شاملو رو عجیب می دونست
ولی یکم که فکر کنی متوجه میشی شاملو پر بیراهم نگفته
توی این مصرع اونی که مقابل من خراب قرار می گیره یک شخص صلاحکار یا مصلحت اندیشه که طبق مصراع بعد "ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا" راهش از راه من جداست.

چون مصلحت اندیشی دور است ز درویشی

هم سینه پر از آتش هم دیده پرآب اولی

حافظ