خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی نزد سلطان از علوی نبودن نسب سید تاج الدین گفت و منجر به قتل او شد. البته به نظر نمی رسد که این اقدام رشیدالدین فضل الله از سر تعصب بوده باشد چراکه اگر رشیدالدین با تشیع سر جنگ داشت خواجه نصیرالدین طوسی را افضل المتأخرین نمی نامید.[1] رشیدالدین فضل الله به رغم سنی بودن توصیه هایی چند درباره رعایت احوال شیعیان به کارگزاران و زیردستان خود نگاشته است.[2]

 

[1] ‏بیانی، شیرین، دین و دولت در ایران عهد مغول، ج 2 (تهران، مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۷۱)، 404.

[2] ‏نعمتی لیمایی، امیر، تاریخ آموزش و پرورش در روزگار فرمانروایی مغولان و تیموریان با نگاهی به پیشینه فرهنگی ایران (سبزوار، امید مهر، ۱۳۸۵)، 169.