بحران عدالت در زمانه خواجه نصیر موجب می شود که وی به ارائه نظریه نظام سیاسی مطلوب خود برآید که قسمتی از آن پیش از این تبیین گردید. آراء سیاسی خواجه در موضوعات انسان و سیاست و جامعه معطوف به دستیابی به یک نظم سیاسی موجود و حاکم در نهان ایشان بوده و نظریه دولت وی ناظر به نحوه عبور و گذر از وضع موجود به وضع مطلوب است.[1]

 

[1] ‏یوسفی راد، «خواجه نصیر (۶۷۲-۵۹۷ ه.ق)»، 43.