تالار محققان کتابخانه مرکزی آستان قدس مکان مناسبی برای پژوهشگران هست و انسان های خوب و شریفی آنجا کار می کنند ولی در بین آنها معدودی هم پیدا می شوند که به نظر می رسد زیاد با کارراه اندازی راحت نیستند. مثلاً در پاسخ به مراجعه کنندگانی که از شهرهای دور می آیند و آدم‌های فرهیخته و محترمی هستند بدون هیچ توضیحی می گویند 20 دقیقه باید صبر کنی. اینجا لازم است بگویند لطفاً 20 دقیقه صبر کنید تا کتاب از بالا برسد. (در گفتن همین جمله ساده نیز امساک می کنند) به هر روی طرف 20 دقیقه در راهرو پرسه می زند و دوباره مراجعه می کند. این بار باز بدون هیچ توضیحی می گویند کتاب شما موجود نیست. طرف به حرف می آید که
- من سرچ زدم بود.
- بله توی سیستم هست ولی سر قفسه نیست!
- یعنی چی نیست؟
- نیست. موجود نیست. (با بی حوصلگی)
- دست کسی است؟ گم شده؟ غیب شده؟
- نمی‌دانم. پیدا نمی شود.
- مگر دکل نفتی است که پیدا نشود؟
- ...
اگر حوصله جواب دادن ندارید حداقل یک برگه بزنید روی شیشه و طرف را به آن ارجاع دهید. مثلاً روی آن بنویسید برخی کتاب ها به سرقت می روند یا در بازگشت، لابلای زنجیرهای ریل نقاله امحا می شوند و یا اصلاً بیندازید گردن دوستان مخزن ولی نگویید نیست، پیدا نمی شود، نمی دانم کجاست و... اینها از فحش بدتر است...

پ.ن

(مخاطبم آقای هاشمی نبود چون ایشان انسان کار راه انداز و صبوری است)